Eleştirmek yerine uygulamak

Eleştirmek ne kolay..Bunun nedeni  olayın dışından baktığımızda yanlışları daha kolay görebilmemiz mi acaba? Dün kızımı arkadaşından aldım, eve doğru yollanırken Şaşkınbakkal’da sağ tarafta her zamanki araç yoğunluğu ve gereksiz bir trafik sıkışıklığı var..Sağdan iki şerit araba park etmiş olmasına rağmen bir araç üçüncü şeritte birisini indirdi ve uzun bir süre konuşmaları bitmediği için yol ortasında trafiği kapamaya devam ediyordu. Arkada bekledim, sağlayamıyorum çünkü sağdan akış devam ediyor. Kornaya bastım ve boşluk bulduğum için sağladım bir yandan da sinirlenerek yanından geçerken adama söylendim.  Kızım, 'anne trafik herkesi bu hale getiriyor galiba bak sen de oldun, eskiden daha sabırlıydın, ya geç ya bekle’ dedi.  Aslında vaktim varsa beklerim ve korna çalmaya çok karşıyım. Kızımın sesini duyduğumda hemen kendimi düşündüm. Aynı hatayı bende yapıyorum. Kendim iki dakika kazanacağım diye başkalarının iki dakikasını çalabiliyorum. Yani eleştirdiğim davranışları sergileyebiliyorum.  Arkamdan korna çalan olduğunda, aman iki dakikaya öldün mü diyebiliyorum.  Evet eleştirmek kolay, zor olan ise eleştirdiğimiz, teorikte yanlış olduğuna kanaat getirdiğimiz davranışları yapmayarak özen gösterip örnek olmak. Çocuklarımıza birçok nasihat veriyoruz, ne kadarını biz uyguluyoruz? Sonradan annenin dediğini yap yaptığını yapma diyoruz. Eskiden beri aklımıza işlemiş ne kötü bir deyiş. Tabi ki önce ben doğrusunu yapacağım doğru alışkanlıklar edineceğim ki çocuğum da bunu örnek alsın. Ya da arkadaşım bunu örnek alsın ya da yollardaki diğer sürücüler. Eleştirmek, bunun doğrusu bu yanlışı bu demek kolay, sürekli bir uygulayıcı olmak zor. Biraz yapıp biraz yapmamak değil marifet, her şartta doğruyu yapmak. Yapmayana yaparak örnek olmak..

Devamını Oku