Anlaşmak..

Ne kadar çok insan tanıdım bu yaşıma kadar. Az ya da çok yine de onları tanımaya yetecek vakit geçirdiklerimi düşündüğümde kimse kimseyle benzeşmez. Ben kimseyle benzeşmem. İyi huylular, kötü huylular ya da iyi huylarımla kötü huylarımla bir eşim daha yok. O zaman 'anlaşmak' mümkün müdür? Tıpatıp aynı düşüncelere sahip olmak, aynı şeylerden hoşlanıp, aynı yeteneklere sahip olmak mıdır anlaşmak? Bir arkadaşım bloğunda fonetik açıdan kelimelerden bahsetmişti, onda yarattığı etkiden. Aklıma geldi de baksanıza ‘anlaşmak’ kelimesi nasılda akıp gidiyor. Kelimeyi telaffuz ettiğinizde sanki sırtınızdan bir yük kalkıyor, bir hafiflik sarıyor sizi, birkaç dakika daha geçirdiğinizde zihninizde bu kelime ile, gülümseme yayılıyor yüzünüze. Anlamak var kökünde, kim istemez anlaşılmak, niyetinin doğru sorgulanacağını hatta sorgulanmayacağını bilmek. Onun rahatlığı ile zırhsız, maskesiz çırılçıplak olmak. Hafiflik buradan gelir, yüksüz olmaktan. Ama kelime öyle ki tek taraflı anlamak bir işe yaramaz ya da tek taraflı anlaşılmak. Anlaşmak lazım anlaşmak. Karşılıklı hafiflemek, karşılıklı açık olmak, karşılıklı niyeti bile sorgulamamak, karşılıklı anlamak. Ha olmuyor mu bu karşılıklı anlamak, o zamanda çözüm beklentisiz olmak.

Devamını Oku