Bir seminer vermek üzere hazırlıklara başladım..Seminerin konusu 'Düşünme Sanatı ya da düşünce kalıplarımızın değişimi' olsun istiyorum.
Dernekte önümüzdeki aylarda yapılacak olan programları konuşmak üzere geçenlerde toplandık. Bu toplantıda arkadaşlarım beni eğitim vermem konusunda çok teşvik etti.Tabi cevabım henüz değil şeklinde oldu..
Eğitimleri veren kişilerin bu konuda başarılı olabilmeleri için gerçekten anlattıkları konuları öncelikle kendilerinin sindirmiş ve uygulayabiliyor olmaları gerektiği söylenir. Bir anda tamam deme cesaretini gösteremedim ama eve gelince oturup düşündüm, ben neden yapamam dedim? Bir tek cevabı var bunun o da cesaretli davranmadığım. Emniyetli bölgeden çıkıp, tehlikelere maruz kalabileceğim bir bölgeye çıkmak. Tehlike nedir peki? Başarısızlık tabi ki..
Başarılı ya da başarısız olmak
Başarısız olursam ne kaybederim? Bana, Zeynep’cim senin biraz daha çalışman lazım, kimse memnun kalmadı derler. Nasıl bir his içerisinde olurum o zaman? Rezil olmuş hissederim, başkalarının gözünde küçük düşerim. Başarısızlıkta bu hisler önce ortaya çıkıyor ve sonra kendini suçlama, kırılan cesaret duygusu derken ilerleme yolunda kendimizi kısıtlıyoruz..Daha önceki başarısız denemelerden yerleşen düşünce kalıpları..Ben bunları yıkmak için onca zamandır çalışmıyor muyum? O zaman bu kalıbı yıkmak için önce cesaret göstereceğim. Başarılı ya da başarısız olmaya değil, bunu bir yolculuk olarak kabul edersem eğitimin hazırlık sürecindeki kazanımlarıma ve farkındalıklarıma odaklanmalıyım. Nelerin anlatılması gerektiğinin tespitini yapıp, her birini özenle üzerimde uygulamalıyım. Bundan daha ala ne olabilir.
O zaman ilk değiştirdiğim düşünce kalıbı; ‘Ya barısız olursam’ düşüncesinin, ‘Kendim için harika bir fırsat yakaladım’ düşüncesine dönüşmesi.. Eğitimin konusu da düşünce kalıplarımızın değişimi olabilir.
Nereden başlasam? İki saatin içine hangi konuları alsam? Kendi üzerimde ne uygulamalar yapsam..
O zaman kendime bol kazanımların ve farkındalıkların olduğu iyi yolculuklar diliyorum..:-)
Dernekte önümüzdeki aylarda yapılacak olan programları konuşmak üzere geçenlerde toplandık. Bu toplantıda arkadaşlarım beni eğitim vermem konusunda çok teşvik etti.Tabi cevabım henüz değil şeklinde oldu..
Eğitimleri veren kişilerin bu konuda başarılı olabilmeleri için gerçekten anlattıkları konuları öncelikle kendilerinin sindirmiş ve uygulayabiliyor olmaları gerektiği söylenir. Bir anda tamam deme cesaretini gösteremedim ama eve gelince oturup düşündüm, ben neden yapamam dedim? Bir tek cevabı var bunun o da cesaretli davranmadığım. Emniyetli bölgeden çıkıp, tehlikelere maruz kalabileceğim bir bölgeye çıkmak. Tehlike nedir peki? Başarısızlık tabi ki..
Başarılı ya da başarısız olmak
Başarısız olursam ne kaybederim? Bana, Zeynep’cim senin biraz daha çalışman lazım, kimse memnun kalmadı derler. Nasıl bir his içerisinde olurum o zaman? Rezil olmuş hissederim, başkalarının gözünde küçük düşerim. Başarısızlıkta bu hisler önce ortaya çıkıyor ve sonra kendini suçlama, kırılan cesaret duygusu derken ilerleme yolunda kendimizi kısıtlıyoruz..Daha önceki başarısız denemelerden yerleşen düşünce kalıpları..Ben bunları yıkmak için onca zamandır çalışmıyor muyum? O zaman bu kalıbı yıkmak için önce cesaret göstereceğim. Başarılı ya da başarısız olmaya değil, bunu bir yolculuk olarak kabul edersem eğitimin hazırlık sürecindeki kazanımlarıma ve farkındalıklarıma odaklanmalıyım. Nelerin anlatılması gerektiğinin tespitini yapıp, her birini özenle üzerimde uygulamalıyım. Bundan daha ala ne olabilir.
O zaman ilk değiştirdiğim düşünce kalıbı; ‘Ya barısız olursam’ düşüncesinin, ‘Kendim için harika bir fırsat yakaladım’ düşüncesine dönüşmesi.. Eğitimin konusu da düşünce kalıplarımızın değişimi olabilir.
Nereden başlasam? İki saatin içine hangi konuları alsam? Kendi üzerimde ne uygulamalar yapsam..
O zaman kendime bol kazanımların ve farkındalıkların olduğu iyi yolculuklar diliyorum..:-)
0 yorum :
Yorum Gönder