Kucaklaşma

Kocaman iki kol sarar seni, dünyanın yükü sırtındayken kuş olur uçarsın. Nefes almakta güçlük çektiğin bir anda oksijen maskesinin burnuna kapanması gibidir. Kapatır gözlerini, tüm nefes yolunda hissedersin bahar yağmuru sonrası hanımeli tünelinden geçerek girdiğin gül bahçesinin kokusunu.  O taptaze havayı hücrelerinin içine alır, yenilenirsin. Öyledir ki yapbozun parçası gibi oturursun göğsüne, kalp bile atmaz büyü bozulmasın ister, zaman durur, yer çekimi yok olur. Sırtında,kürek kemiklerinde hissettiğin ellerden yayılır sıcacık sevgisi. Güveni hissedersin, kendini hissedersin, yaptıklarını, yapacaklarını hatırlarsın. Dudaklarına yayılan gülümseme asılda özündür senin. Gözlerini açtığında bilirsin ki o hep yanında, sabah, akşam, gece, gündüz. O anne, baba, bazen çocuk, bazen sevgilidir. Seni kucaklayan O'dur.

Hepimize nice böyle kucaklaşmaların farkındalığı dileği ile.