Ekümenopolis

Derler ki fareler adamın kulağını uyurken üfleye üfleye yermiş. İşte uyanıp da kulağımızı kemiren fareyi fark etmemiz için büyük emekle hazırlanmış bir belgesel. Saraybosna Film Festivali'nden İnsan Hakları Ödülü ile dönen "EKÜMENOPOLİS - Ucu Olmayan Şehir".. Rant peşindeki siyasetçilerin elinde didik didik edilen bir buket çiçek İSTANBUL.. 3. Köprüyü çevrecilerin şımarık kaprisi diye nitelendiren, gözlerini sımsıkı yummuş olanlara uyanış için güzel bir belgesel.

Avrupa'yı Asya'ya bağlayacak karayollarının adımını atmak uğruna bu köprüyü yapacağını söylüyor Başbakan. 3. Köprünün transit geçişi alarak köprülerde rahatlama yaratacağını savunanlara ise İTÜ İnşaat Fakültesi Profesörlerinden Sn. Haluk Gerçek, transit trafiğin toplam trafik içindeki payının %3 bile olmadığını belgelere dayanarak söylüyor. 

Devamını Oku

Zorunluluk olarak mı? Sevgi ile mi?

BK Kadıkoy facebook

Hayatta ki rollerimize baktığımızda, anne olarak, evlat olarak, vatandaş olarak, çalışan olarak, arkadaş olarak, çok doğaldır ki yapmak zorunda olduğumuz çok fazla şey var. İstesek de istemesek de bir sorumluluğumuz varsa bunu yerine getiririz. Öyle gördük, öyle de beklenir.  Zorunluluklar bazen gözümüzde büyür, sırtımızda kambur olur, hayatımızı zorlaştırır. Sadece kendi zorunluluklarımız olsa içimiz gam yemez, bir de el alemin zorunluluklarındadır gözümüz, işte bu da kamburun kamburudur bize.

Devamını Oku

Seçmece rüya:-)

Devamını Oku

Pollyanna'ya laf ettiler, kanıma dokundu:-)

Hepimizin bildiği Pollyanna oyunu vardır, oyunu “her olayın içinde mutlaka iyi olan bir tarafını bulmak ve ona odaklanıp sahip olduğun neşe ve hayat enerjisini kaybetmemek, üstelik öyle ki bunu başkalarına da bulaştırmak” şeklinde tarif edebiliriz.
Geçenlerde bir sohbet esnasında arkadaşlarımdan birisi hikayenin içinde geçen Pollyanna’nın koltuk değnekleri ile yürürken bile bunun iyi bir tarafını bulup onunla mutlu olması ile alay etti. Bu arkadaşım kendisini “gerçekçi” olarak tanımlıyor. Vallahi kanıma dokundu, benden bir parçaya laf etmişler gibi geldi. Bu arada Pollyanna’nın hikâyesinin akışını anımsamaya çalıştım, bir de baktım ki aslında unutmuşum. Evet, ben çocuk kitabı Pollyanna’yı bu yaşımda yeniden okudum. Bu kafamla bile hala ben bir Pollyanna’cıyım.

Devamını Oku

Özenildiğimiz ve özendiğimiz nice günler olsun.

Henüz oy verme hakkına kavuşmuş ama daha tam yetişkin olamamış yaşlarımda bir arkadaşımın evindeyim, akşam yemeği yenecek ve evde annesinin hazırlık telaşı var. Olan her neyse şahit olup olmadığımı hatırlamıyorum ama baba ve annenin arası oldukça bozuk ve hatta annesinin gözlerinin yaşlandığını, babaya kırgın olduğunu, iki kardeşin annelerini haklı bulup da babalarına kızdıklarını hatırlıyorum. Bizler sofra kurulurken ortalıkta yardım ediyor, biraz da hava yumuşasın diye şaklabanlık yapıyorduk. Sofrayı kurarken bardaklardan bir tanesi takımdan farklı ve küçüktü. Arkadaşım babaya kızgın olduğu için takım dışı bardağı babasına koydu, hatta aramızda bunun için gülüştük. Kendimize göre ceza verdik yani. Artık yemeğe oturacağız, havada hala soğuk yeller esiyor, anne son kontrolleri yapıyor artık yemeği getirecek, sofraya baktı ve babanın tarafındaki takım dışı  bardağı alıp kendi önündekiyle değiştirdi. Bir an birbirimize bakıştık ve arkadaşımın sesi geldi “ben biliyordum”. Yaptığımız kabahati onlarla paylaşmadık ama ben hiç unutmadım bu dersi. Bu özendir. Bu eşin yakasına paçasına, nasıl göründüğüne özen, yani gösterişlik özen değil, gerçekten sevdiğine gösterdiğin özendir. İlla eş, sevgili de olması gerekmiyor ki bu özen için çünkü bu sevginin özeni, belki de sevgiyi getiren, onu sıkı sıkı tutan özen.

Özenildiğimiz ve özendiğimiz sevgi dolu nice günler olsun.

Devamını Oku

Kadın kokusu filmini seyrettim.

Kadın Kokusu Ünlü Tango Sahnesi

Kadın kokusu filmini seyrettim. Daha önce seyretmiştim ama unutmuşum. Sanırım üzerine düşünmediğim bazı şeyler gibi filmlerin üzerine de düşünmez ve konuşmazsam unutuyorum. 

Seyreden vardır ama kısa bir hatırlatma yapayım. Ailesi bir ufak şehirde bakkal olan çocuk, ABD’nin ileri gelen kolejlerinden birinde burslu olarak okumaktadır, Noel de ailesinin yanına gidebilmek için bilet parası biriktirmek amacı ile şükran günü tatilinde bir yetişkine hafta sonu refakat etme işini kabul eder. Refakat edeceği kişi aksi, kör ve başına gelenlerden kendini sorumlu tutan (Al Pacino), bu sorumluluğun altında ezilen, hayat amacını yitirmiş emekli bir subaydır. Bu sırada okulun zengin ve şımarık çocuklarının yaptığı uygunsuz bir olaya şahit olur, okul müdürü ona yapan arkadaşlarını ispiyonlaması için baskı yapar hatta eğer söylerse kendisini Harvard’a önerdiğini ve bunu muhafaza edeceğini söyler, yani şantaj yapar, düşünmesi için de birkaç gün verir. Bizim oğlan şükran günü tatilini bu aksi asker emeklisi ile hiç beklenmedik olaylarla karşılaşarak geçirir. Her iki kahraman da birbirlerinden çok şey öğrenirler. Çocuk asla sahip olduğu değerlerden ödün vermez, okuldan atılma pahasına ispiyonculuk yapmaz, bu arada kör adamın da sorumluluğunu almıştır bir kere, her ne uygunsuz durum olursa olsun onu ailesine teslim edinceye kadar bırakıp gitmez. Yani değerlerin ve sorumluluk sahibi olmanın timsalidir. Geçirdikleri zaman zarfında hayatından vazgeçmiş olan bizim aksi asker de yitirdiklerinin dışında sahip olduklarının değerini fark eder ve hayata bağlanır. En sonunda ikisinin işbirliği ile okulda ki uygunsuz durumda giderilir çünkü esas olan onurlu yaşamdır.
Tabi bunlar film ama yine de insan kendi hayatından parçalar buluyor, ya da kendi hayatına ekleyecek şeyler. Her ne pahasına olursa olsun değerler ile hareket edildiğinde, yaşamın o parçasına uymasa da o an için yapılanlar, vicdanın ibresi doğru yeri gösterdiğinde insan hafif oluyor. Mutluluğu da hep hafiflikle tarif ederim ama şimdi bu tarife bir de vicdanın ibresi eklendi.
Herkese göre değişen vicdanın ibresi benzer topluluklarda genelde “evrensel ilkeler” çerçevesinde az kaymalar ile aynı noktayı gösteriyor. Az kaymalar ise bizim değerlerimizdeki farklılıklardan kaynaklanıyor. Bu farklılıklar bizi biz yapan farklılıklar. Farklılıkların kabulü ise yine bizi hafifleten unsurlar. Bir de başkalarının ibresi ile uğraşmaktan vazgeçsekJ



















Bizi en çok onurlandıran değerlerin her kararın, her tavrın, her davranışın arkasında olması bizi doğru kılıyor, vicdanın ibresi şaşmıyor böylece. Ama ya zora gelince? İşte yaşadığımız "hayat sınavı" bu. İbre şaştı mı hayat hiç gecikmiyor cezayı kesmek için.



















Bir kez daha düşüneyim beni ben yapan değerlerimi ve bir kez daha bakayım davranışlarım onlara göre mi? İbre şaşmış mı?

Devamını Oku

Sen şapkayı gören değil hep fili yutmuş boğa yılanını gören olarak kal

Fili Yutan Boa Yılanı-Küçük Prens

Anneler babalar isterler çocukları ana yoldan yürüsün, büyüdüklerinde yani akılları başlarına geldiğinde kendilerine uygun yan yola sapsınlar ve orada edindikleri ana yol bilgisi ile ilerlesinler..İşte bizim evin halleri bu sıralar..Seçilecek meslekle ilgili yapılan tartışmalar ve kafası karışan kızım. Renkli, sosyal, kolay ilişki kurabilen, kendine güvenli, ezberi sevmeyen, okuduklarına farklı yorum getirebilen, farklı bakış açıları sergileyebilen, otursun çalışsın yerine çıksın eğlensin, söz dinlesin yerine başına gelsin acı çeksin ders alsın türünden bir genç. Ben bu karaktere avukat ol, işletme oku, mühendis ol ana yoldan yürü sonra istersen yan yola sap diyorum. Bunları okursan gazeteci de olursun, reklamcı da olursun, TV programı da yaparsın, kültür moda politika dergilerinde editörlük de yaparsın, sen kendini garantiye al diyorum. Medya iletişim, medya görsel sanatlar senin kafanı meşgul eden konular olmasın, buralarda okursan yeteneklerini ziyan edersin diyorum, sonra ekliyorum, sen yaratıcı, yetenekli, resim, müzik, sanat konusunda harikalar yaratabilecek bir çocuksun. Seçiminin sonucu okulu bitirince, kaypak ortamlarda, ödün vererek çalışmanı isteyecek kimseler seni yıldırabilir diyor, onu koruyorum.

Eğer kendi yoluna gidersen kazıya kazıya kendi emeğinle bir yere gelinceye kadar yorulacak, üzülecek, parasızlık çekeceksin, yılacak ama eminim tekrar farklı yollar deneyeceksin. Bu aşamalarda sana maddi destek sağlayacak imkanlarım, sana yükselmeni sağlayacak ve seni kaypak zeminden kollayacak ilişkilerim olsaydı, ana yolda yürü, kendini garantiye al, ne olur ne olmaz der miydim? Yoo tabi, garanti benden olunca, sen istediğini yap, seni sen yapan özelliklerini, yeteneklerini istediğin yerde kullan diyecektim. Neyi garantiye aldım ben, kendi anne-babalığımı mı?

Sen özgürsün benden..Gerçek seçimini yap. Yaptığın seçimin bedelini bil. Her insan gibi başarı senin en büyük itici gücün, razıysan peşin peşin bu bedeli ödemeye, ne seçiyorsan onu seç. Sen şapkayı değil hep fili yutmuş boğa yılanını gören olarak kal. Kendim için sana dayattığım senaryoları değil, kendi senaryonu yazan ol. Tek dileğim benim,bu senaryo da mutlu son:-)

Devamını Oku